Ο Άγιος Παντελεήμονας στο Χουδέτσι

Ένας εξαιρετικού ενδιαφέροντος ναός βρίσκεται  στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόγου ανάμεσα στο Βαθύπετρο και το Χουδέτσι, μερικά χιλιόμετρα νότια της πόλης του Ηρακλείου.

Στην πραγματικότητα πρόκειται  για έναν αρχαίο τάφο εξ’ ολοκλήρου λαξευμένο στον πορόλιθο ο οποίος ανήκε σε κάποια εύπορη οικογένεια της ρωμαϊκής περιόδου που ζούσε σε κάποια από τις γειτονικές στην περιοχή πόλεις.

Η θέα από την είσοδο του ναού προς την πεδιάδα και τον Ψηλορείτη , πραγματικά κόβει την ανάσα! Ο προσανατολισμός δε, επιτρέπει στον Ήλιο κατά τη δύση του να κατακλύζει το εσωτερικό της σπηλιάς!

Όποιοι σκέφτηκαν να κατασκευάσουν την τελευταία του κατοικία εδώ, σίγουρα λάτρευαν τον τόπο ετούτο!

Ο πύργος των Λαγγουβάρδων και τα Λιβάδια

Λίγα χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, δίπλα στο Μεταξοχώρι, βρισκόταν μέχρι και την αρχή της περιόδου της Τουρκοκρατίας ο οικισμός Λιβάδια.

Ο οικισμός αυτός αναφέρεται σε όλες τις απογραφές της Ενετοκρατίας καθώς και σε πλήθος ροταριανών εγγράφων του Χάνδακα, έχοντας κατά βάση πληθυσμό άνω των 90 κατοίκων. Αποτελούσε φέουδο της βενετοκρητικής οικογένειας των Λαγγουβάρδων, ο πύργος των οποίων δέσποζε στο κέντρο του οικισμού. Η τελευταία αναφορά στα Λιβάδια υπάρχει στην πρώτη τουρκική απογραφή του 1670. Έκτοτε ο οικισμός ερημώνεται και δεν βρίσκουμε καμία άλλη αναφορά σ’ αυτόν.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως ολόκληρη η κτηματική  περιφέρεια του οικισμού, περιήλθε στην κυριότητα της γειτονικής Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, σοβαρή ένδειξη πως οι Λαγγουβάρδοι προτίμησαν αντί να εξισλαμισθούν και να κρατήσουν την περιουσία τους, να χάσουν τα πάντα δωρίζοντάς τα στο μοναστήρι.

Από τον οικισμό σήμερα σώζονται ελάχιστα λείψανα, τα καλύτερα διατηρημένα ανήκουν στον πύργο των Λαγγουβάρδων ενώ στη θέση της εκκλησίας του οικισμού το 1963 χτίστηκε εκκλησία αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή.

2013

Υποδέχομαι το νέο έτος με μια παλιά, νοσταλγική φωτογραφία με ιδιαίτερο νόημα...

Μακάρι το 2013 όλοι όσοι ζούμε σ' αυτό τον τόπο να καταλάβουμε πως το πραγματικό νόημα της ύπαρξής μας δεν είναι ούτε το χρήμα, ούτε η εξουσία.
Η πραγματική ζήση είναι οι καλοί μας φίλοι, η οικογένεια, ένα ποτήρι γλυκό κρασί, η μυρωδιά του φρεσκοφουρνισμένου ψωμιού, η παρέα στην εξοχή...
Έτσι επιβίωσαν οι πρόγονοί μας σε εποχές δύσκολες. Με χαμόγελο και αισιοδοξία, με γλέντι που στήθηκε στα γρήγορα, με τραγούδι χωρίς ραδιόφωνο!

Καλή χρονιά!

Στην εικόνα δυσκολεύομαι να γνωρίσω οποιονδήποτε πέρα από τη γιαγιά μου, τη μητέρα της και τον παππού μου...