Κνωσός...

"... Ο νούς μου ξεχείλιζε ρωτήματα, δε μίλησα. Πέρασαν πάλι από τα μάτια μου οι εξαίσιες τοιχογραφίες - μάτια μεγάλα, μυγδαλάτα, μαύρες πλεξούδες, κυματιστές, βαριές κυράδες ανοιχτόστηθες, με χοντρά φιλήδονα χείλια, πουλιά, φασιανοί και πέρδικες, μαϊμούδες γαλάζιες, βασιλόπουλα με φτερά παγονιού στο κεφάλι, άγριοι άγιοι ταύροι, νιούτσικες ιέρειες με μπράτσα περιτυλιγμένα με ιερά φίδια, γαλάζια αγόρια σε ανθισμένους κήπους - χαρά, δύναμη, πλούτος μεγάλος, ένας κόσμος όλο μυστήριο, μια Ατλαντίδα που πρόβαλε από το βυθό της κρητικιάς γής, μας κοιτάζει με τεράστια μαύρα μάτια, μα τα χείλια της είναι ακόμα σφραγισμένα.
Τί κόσμος είναι ετούτος συλλογιζόμουν, πότε θα ανοίξει τα χείλη του να μιλήσει; Τί άθλους να 'καμαν και τούτοι οι πρόγονοι, απάνω στο χώμα εδώ που πατούμε;..."

Νίκος Καζαντζάκης "Αναφορά στον Γκρέκο"

Μεγάλε δάσκαλε... σε κάθε φράση σου και μια εικόνα που είδα ή θέλω οπωσδήποτε να δω!