Είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα στο DNA μου και δεν αλλάζει με τίποτα! Όποτε κι αν στρέψω φωτογραφική μηχανή προς τα δυτικά του Ηρακλείου, δεν υπάρχει περίπτωση το κάδρο να μην έχει μέσα τον Στρούμπουλα! Είπαμε, από παιδί το κουβαλάω αυτό!
 |
| Δεξιά ο Στρούμπουλας, αριστερά ο Ψηλορείτης |
Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Η... υπόλοιπη φαίνεται πολύ καθαρά στην παραπάνω φωτογραφία, μάλιστα έχει κι όνομα... Ψηλορείτης.
Αυτό ήταν πάντα το υπέρτατο όριο του βλέμματός μου, το σημείο που ποθούσα αλλά ποτέ δεν τόλμησα να σκεφτώ πως μπορεί να βρεθώ. Ο δικός μου "Μονόκερος" που ενώ ήμουν σίγουρος πως υπήρχε, δεν είχα ποτέ το θράσσος να πιστέψω πως θα τον ανακαλύψω... ποτέ μέχρι το περασμένο καλοκαίρι!
Για γίνει το όνειρο πραγματικότητα χρειαζόμαστε, εκτός από μπόλικη τρέλα και συνεργούς! Δικοί μου ήταν πρώτοι από όλους οι κάτοικοι του χωριού Λιβάδια που οργανώνουν κάθε χρόνο τη "Στράτα του Ψηλορείτη" και μετά ο αδερφός μου ο Λευτέρης. Εκείνος βασικά αποτέλεσε το κύριο ερέθισμα, πρακτικά χωρίς να το γνωρίζει. Εκείνος ήταν που τροφοδοτούσε κατα καιρούς τη λαχτάρα μου.
Οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία. Η εικόνα είναι ο μόνος μάρτυρας που μπορεί να διηγηθεί την ιστορία στην πραγματική της διάσταση! Εγώ "απλά" έζησα μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές της ζωής μου της μέρα εκείνη, στις 28 του περασμένου Ιούλη.
 |
| Η αρχή του μονοπατιού. Στο βάθος ο "Λάκκος του Μυγερού". |
|
 |
| Το μονοπάτι δυσκολεύει κάπως απότομα. |
 |
| Δυστυχώς το κατάλαβα με τον... άσχημο τρόπο στην επιστροφή :-( |
 |
| Λίγο πριν το διάσελο μετά από δύο ώρες ανάβαση. |
 |
| Η ομορφιά αποζημιώνει με το παραπάνω για την κούραση! |
 |
| Το χιόνι δεν λιώνει ποτέ εδώ! |
 |
| Λίγα μέτρα από την κορυφή |
 |
| Ο ναΐσκος του Τιμίου Σταυρού στην κορυφή του Ψηλορείτη. |
 |
| Το εσωτερικό του ναΐσκου. |
 |
"Την κορφή του Ψηλορείτη, με παράπονο θωρώ"
Φαίνεται καθαρά ο ναός |
 |
| Στο βάθος ο κάμπος της Μεσσαράς! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου